Een oprechte bezorgdheid omtrent de toekomst van de volgende generaties Vlamingen
- Gebrek aan weerbaarheid en zelfrespect bij de Vlaming
- Het Belgische malgoverno dreigt het Vlaamse volk mee te sleuren in verarming
- Het Westers samenlevingsmodel staat zwaar onder druk onder meer door de ongecontroleerde massamigratie
Gebrek aan weerbaarheid en zelfrespect bij de Vlaming
Indentiteit
Van bij de geboorte maakt men deel uit van een bepaalde gemeenschap waar men in opgroeit en men zich als persoon zal kunnen ontwikkelen. Naast de eigen persoonlijkheid van het individu zullen ook familie, vrienden, kennissen en vele andere factoren zoals onderwijs, cultuur, normen, waarden, tradities… mede bepalend zijn voor de groeiende identiteit van dat individu. In onze Westerse samenleving heeft men bij de opvoeding en in het onderwijs traditioneel ook veel oog gehad voor het aanmoedigen van de kritische ingesteldheid. Het is in dat verband schrijnend dat op heden daar veel minder wordt op ingezet, en wel integendeel eerder een eenheidsworst aan informatie bij de mensen wordt ingelepeld.
Een minimum van historische kennis over de eigen gemeenschap en over internationale ontwikkelingen, is meer dan ooit belangrijk om met enig inzicht de hedendaagse problematieken te kunnen kaderen en beoordelen. We moeten helaas vaststellen dat de laatste decennia deze “algemene ontwikkeling” veel aan belang heeft ingeboet in onze woke-gedreven westerse samenlevingen. In die mate zelfs dat de woke-adepten doorheen hun fluïde gedachten, identiteit als een vreemd begrip beschouwen, aanpasbaar naar eigen gevoel en inzichten.
(Zelf)respect
Die individuele identiteit echter, mede gestuurd en gevormd in en door de samenleving, en het zich daarvan bewust zijn, is de basis voor zelfontwikkeling, zelfontplooiing en zelfvoldoening. Het stut daardoor ook het zelfrespect dat noodzakelijk is, maar helaas niet steeds voldoende, voor eigen geluk in het leven. Maar misschien nog belangrijker is het feit dat men pas respect kan opbrengen voor andere mensen indien men zichzelf respecteert. Dit zelfrespect dat aldus de basis is voor respect voor anderen, geldt niet alleen voor het individu, maar ook voor een gemeenschap, een volk.
Door een gebrek aan zelfrespect van de Vlaming en dus van het Vlaamse volk, konden en kunnen onze Franstalige tegenstanders, mede met behulp van altijd te vinden Vlaamse politieke collaborateurs, gedurende decennia die Vlaming onder de knoet houden.
Weerbaarheid
Het Vlaamse volk zou moeten overtuigd worden van haar geschiedenis, van haar economische vooruitgang en sociale verworvenheden. Op die manier zal een grotere weerbaarheid worden ontwikkeld bij de Vlaming, wat zich ook zal moeten manifesteren in de politiek.
De eigen ervaring in de Vlaamse Rand en meer nog de analyse en de conclusie dat het Vlaamse volk reeds lang en continu op een onrechtvaardige manier haar eigen bestuursverantwoordelijkheid door een Franstalige minderheid wordt ontzegd, is de voedingsbodem geweest van de Vlaamse strijdvaardigheid van Kurt.
Het frustrerend gevoel dat Franstaligen dikwijls op een arrogante manier de Vlamingen neerbuigend behandelen wordt natuurlijk nog versterkt door de wetenschap dat de Vlamingen daarenboven al jaren via belangrijke geldelijke transfers een veelvuldig voorkomend profitariaat ten zuiden van de taalgrens mogen blijven onderhouden.
Dat onrechtvaardigheidsgevoel en de groeiende noodzaak tot actief verzet heeft Kurt overtuigd zich nog actiever, mondiger en weerbaarder op te stellen in het belang van Vlaanderen.
Het Belgische malgoverno dreigt het Vlaamse volk mee te sleuren in verarming.
Indien men de geschiedenis van Vlaanderen en België nog maar een beetje kent en men de evolutie van de Belgische staatsstructuur heeft kunnen volgen, zal men moeten vaststellen dat de huidige levensstandaard in onze Vlaamse kontreien eerder ondanks dan dank zij België is tot stand gekomen.
Dat ter realisatie van de politieke grendels op de Vlaamse democratische meerderheid en dus ten voordele van de Franstalige minderheid steeds ook een aantal overlopende Vlamingen bereid gevonden werden is des te schrijnender. Een verderzetting van het decennia-lange Belgische malgoverno van steeds dezelfde, weliswaar af en toe in coalities wisselende, politieke partijen is de beste garantie voor een faillissement van België én dus ook van Vlaanderen.
Immers intussen worden in België de hoogste belastingen geïnd, hebben we het op één na grootste begrotingstekort van de EU, is de staatsschuld uitgegroeid tot bijna 50.000 euro per inwoner, hebben we ellenlange wachtlijsten in de zorg, de laagste pensioenen van Europa, en zo meer.
De urgentie is duidelijk. Waar vroeger Vlaanderen voldoende welvarend was om de 12 miljard euro jaarlijkse transfers naar het zuiden des lands te absorberen, dreigt op heden Vlaanderen, dat evenzeer met lastige conjunctuur- en toekomstontwikkelingen te maken krijgt, mee de financiële dieperik te worden ingesleurd. Een doortastend, niets-ontziend economisch en financieel crisisbeleid, opgedrongen door de EU, de ECB en het IMF -zoals eertijds ook Griekenland moest ondergaan- lijkt ook voor België niet ver af.
Dit mag Vlaanderen niet laten gebeuren.
Indien men de welvaart en het welzijn van onze nakomende Vlaamse generaties wenst uit te bouwen of minstens te bestendigen, moet het toch voor velen reeds duidelijk zijn dat enkel een zelfstandig en vrij Vlaanderen de noodzakelijke voorwaarden hiertoe zal kunnen realiseren.
Deze visie wordt voorgestaan, althans volgens hun statuten, door twee Vlaams-nationale partijen waar volgens de peilingen vandaag een meerderheid van de Vlamingen voor zou stemmen. Een politieke paradigma-shift dringt zich urgent op.
Maar niet alleen de Franstaligen zijn onze tegenstanders. Vandaag zijn de linkse woke adepten, alsmede de door hen gesteunde islam-migranten een even, misschien zelfs gevaarlijkere bedreiging van ons Vlaamse volk en onze beschaving.
Het Westers samenlevingsmodel staat zwaar onder druk onder meer door ongecontroleerde massamigratie
Grotere impact van de overheid
Onze Westerse maatschappij heeft de laatste 50-60 jaar enorme transformaties ondergaan. Vele positieve evoluties zoals een groeiende welvaart en levensstandaard door onder meer een continue industrialisatie en technologische vernieuwing en door een rendabele internationale vrije markt werking, worden meer en meer naar het achterplan geschoven.
Een meer door de overheid gestuurd financieel en economisch beleid neemt almaar meer de overhand en ontneemt de burger niet alleen zijn zelfredzaamheid maar ook zijn vrijheid. Deze evolutie is niet vrijblijvend, eerder verontrustend te noemen. “Big brother” wordt stilaan duidelijker bewaarheid…
Strategie van links
De rol van Links kan hier niet onopgemerkt blijven. Links heeft sinds mei ’68 immers vakkundig en performant de mars door de instellingen gerealiseerd. Op deze manier kreeg Links een ongelooflijke impact op het onderwijs, de cultuursector én de media. Het is genoegzaam geweten dat het gezamenlijk aansturen van ideeën via die drie kanalen een enorme manipulatieve impact (kunnen) hebben op de minder bewuste menselijke geesten in een gemeenschap.
Een strategie die de Katholieke kerk ook ooit gebruikte, bestaat er in een wezenlijke angst bij de mensen te creëren, idealiter de oorzaak van die angst (en dus de schuld) ook bij de mensen te leggen, en dan de mogelijkheid te bieden zich aan die angst te onttrekken mits grote opofferingen aan diezelfde mensen te vragen. Als perfecte voorbeelden van deze strategie in de laatste jaren kunnen we de Covid-pandemie aanhalen (met door de overheid afgedwongen hallucinante maatregelen) en de klimaatproblematiek (waar het volk zich blauw zal aan betalen en de vraag niet wordt gesteld of de medicatie niet erger is dan de kwaal).
Verdwijnen van historische zekerheden
Een van de andere gebruikte methoden is alle zekerheden bij de mensen weghalen, zodat zij ultiem nog enkel hun ogen kunnen richten naar die alomtegenwoordige overheid die alle onzekerheden bij het volk wel zal oplossen. Indien deze theorie plausibel klinkt, dan kan volgende niet beperkende opsomming van herkenbare ontwikkelingen als voorbeelden gelden, die een bepalende en niet altijd positieve rol spelen voor de gemoedsrust en het welbevinden van mensen :
- Een gebrek aan een waarachtige respect-afdwingende elite
- Verminderde trouw in sociale relaties
- Verminderde zelfredzaamheid van bepaalde bevolkingsgroepen
- Neergang van onderwijsprestaties
- Stelselmatige afbrokkeling van het christelijk geloof
- Gebrek aan openheid voor andere meningen in de media
- Omvangrijk onveiligheidsgevoel
- Trage en soms onbegrijpelijke rechtsgang
- Ondoordacht energiebeleid
- Onhoudbare overheidstekorten en staatsschuld
- Ontnemen van westerse tradities en gewoontes
- Ongeremde regeldrift
- Beperking van individuele vrijheden
- Onbestaand democratisch gehalte van Europa
- Onwezenlijke klimaatwaanzin
- Ongebreidelde massamigratie
- Opdringerige (sexuele) woke-gedachten
Al deze ontwikkelingen knagen al jaren aan opgebouwde zekerheden en structuren en ontnemen de bevolking de houvast die het nodig heeft ter concentratie op de voor hen belangrijkere dagelijkse levensuitdagingen.
Massa-immigratie
Indien men meer in detail deze ontwikkelingen op een objectieve manier tracht te analyseren, komt men tot de bevinding dat de komst van miljoenen illegale migranten met zeer afwijkende ideeën over o.a. samenleving, opvoeding, religie, staatsstructuren, politiek … en de daaruit volgende moeilijke tot onmogelijke integratie in onze bestaande maatschappij, in vele gevallen minstens de katalysator is van of zelfs soms de oorzaak is van deze gevaarlijke maatschappelijke ontwrichtingen.
Deze evoluties hebben de vrees voor een minder mooie toekomst voor onze kinderen en kleinkinderen fel aangezwengeld. Dat de politieke systeempartijen, gevolgd door de mainstreammedia, welwetend deze bekommernissen continu onder de mat vegen, voedt natuurlijk het wantrouwen van de gewone man/vrouw in deze machtspartijen. Het algehele vervreemdingsproces van de autochtone bevolking wordt door de man en vrouw in de straat elke dag herkend en erkend. Een zoektocht naar politici die hen steunen en naar waarde schatten, leidt hen dan rechtstreeks naar de politieke partijen die identiteit, vrijheid, waarden, tradities, gemeenschapsleven hoog in het vaandel dragen.
Nieuw conservatief nationalistisch elan
Het is duidelijk dat een totaal vernieuwende aanpak nodig is om onze Westerse beschaving en samenlevingsmodel te handhaven in de tsunami van migratie en algehele verarming en vervreemding.
Gelukkig is er een stijgende bewustwording bij een groot deel van de Westerse bevolking dat er ook politieke partijen bestaan die een dergelijke nieuwe aanpak voorstaan en worden hopelijk in het verkiezingsjaar 2024 vele linkse woke-huisjes gesloopt, in Vlaanderen, België, Europa én de VSA.
De gewone autochtone man/vrouw laat zich immers niet meer kisten.